Мы сильнее, когда мы вместе.
Նախավերջին օրը` հուլիսի 29-ը, ՙԱրի տուն՚ ծրագրի առաջին մասնակիցների համար հագեցած էր եւ ուներ հիշարժան դառնալու բոլոր նախապայմանները:
Պետք էր անցնել ծրագրով նախատեսված Օշական, Մուղնի, Աշտարակ
երթուղին, մանրամասն ծանոթանալ տեղի կոթողներին, եկեղեցիներին
ու հուշարձաններին:
Մինչ այդ Երեւանի N168, 43, 78 դպրոցներում անցկացվում
էին ՙՀայրենագիտություն՚ առարկայի վերջին ժամերը:
Հուզված էին եւ ուսուցիչները, եւ աշակերտները:
N168 դպրոցի սաներն ամփոփեցին նախորդ դասաժամերին
անցածը. վերհիշեցին Հայոց պետականության բոլոր մայրաքաղաքները,
նրանց աշխարհագրական վայրը, թվարկեցին հայոց լեզվի զարգացնան
փուլերը, արտասանեցին տերունական աղոթքը` ՙՀայր մերը՚,
իսկ վերջում դիտեցին քաղաքամայր Երեւանի մասին պատմող
մի տեսաֆիլմ:
Այնուհետեւ դպրոցի տնօրենը երեխաներին բաժանեց մայրաքաղաքի
օրհներգի ՙԷրեբունի Երեւան՚ երգի բառերը եւ բոլորը միասին
կատարեցին երգը:
Այս 14 օրերի ընթացքում ուսուցիչներն ու սաները
հասցրել էին բարեկամանալ, բարեկարգ դպրոցի ջերմ գրկում
զգալ մեսրոպյան հայերենի զորությունը:
Եվ ահա, այս հոգեւոր զարթոնքի մյուս լավագույն ազդակ
կարող էր լինել թերեւս միայն Սուրբ Մաշտոցի շիրիմը տեսնելը:
Ժամը 11:45 մասնակիցներն արդեն Օշականի ճանապարհին
էին:
Արագածոտնի մարզի բնակիչները` փոխմարզպետ Անդրանիկ Մելոյանի,
մարզպետարանի աշխատակազմի ղեկավար Հրաչյա Գեւորգյանի
եւ կրթության, մշակույթի ու սպորտի վարչության պետ Սիրամարգ
Ղուկասյանի գլխավորությամբ, իրենց բնորոշ ջերմությամբ`
աղուհացով եւ ազգային երգուպարով, ընդունեցին հյուրերին:
Թուրքիայից ժամանած Լեթիսիան եւ Քարոլինը հետաքրքրվում
էին.ՙԻրա՞վ է, որ սա տեղ Սուրբ Մաշտոց կհանգչի՚:
Եկեղեցու քահանան մանրամասն պատմեց հայ գրերի գյուտի,
եկեղեցու ստեղծման պատմությունը, իսկ երբ երեխաները դուրս
եկան եկեղեցու բակ, այնտեղ նրանց սպասում էր մարզի ՙՍասունիկ՚
ազգագրական պարային համույթը եւ ուղեկցող նվագախումբը:
Պարելով հայկական քոչարին, մեկ բռունցք դառնալով` Աշտարակի
բնակիչները նաեւ առիթ ունեցան ցուցադրելու իրենց տարածաշրջանի
պարային առանձնահատկությունները:
ՙԱրի տուն՚ ծրագրի մասնակիցներն իսկապես իրենց
տանն էին: Եկեղեցուն կից թոնրատանը նրանք մասնակցեցին
հայկական լավաշի պատրաստման արարողությանը, իսկ հետո
իրենց ձեռքերով դուրս բերեցին տաք-տաք լավաշները եւ խաղողի
այգում բացված սեղաններին դնելով` ուրախ սեղան նստեցին:
Ողջունելով հյուրերին` փոխմարզպետը շնորհակալություն
հայտնեց ՀՀ սփյուռքի նախարարությանը` այս աննախադեպ եւ
առաջին հայացքից անիրականանալի թվացող ծրագիրը կյանքի
կոչելու համար: Պարոն Մելոյանը նշեց, որ ամբողջ Արագածոտնի
մարզը թանգարան է բաց երկնքի տակ` իր հին ու նոր կոթողներով,
պատմեց մարզի քաղաքների, գյուղերի մասին:
Երիտասարդ պարմանիներն ու պարմանուհիները եղան նաեւ ՙԿարմրավոր՚
(7-րդ դար) եւ ՙՍպիտակավոր՚(14-րդ դար) եկեղեցիներում:
Այնուհետեւ մարզի երիտասարդական միջոցառումների կազմակերպման
կենտրոնի տղաներն ու աղջիկները` Հայաստան եկած մեր հայրենակիցներին
ուղեկցեցին ձիարշավարան:
Երեւան վերադարձի ճանապարհին նրանք եւ երգում էին, եւ
արտասվում:
Հայրենիքը նրանց մեջ էր խոր, այլեւս իրական, շոշափելի
գոյությամբ` տաք լավաշի բուրմունքով, Մուղնի գյուղի խաղողի
վազերով ու ողկույզներով: